«خواب مش قدیر»
خواب بودم یک شبی روی حصیر خواب دیدم که شدم بنده وزیر
عضو کابینه، وزیر اقتصاد کرده بودم با همه من اتحاد
جمع دلالان بودند چاکرم جمع بود از لطف آنان خاطرم
دست مسئولین مالی باز بود هرکسی با مخلصت دمساز بود
طرح می دادم به زور و التماس تابرم بالا بهای اسکنا س
چونکه راه من همه بیراهه بود شر آن برمردم بیچاره بود
بین این بیراهه ها راهی نبود دربساط من بجز آهی نبود
آه مردم بود و خواب مش قدیر پای دربند سیاست کرده گیر
نیک می دیدم به چشم خویشتن چون گشاد است برتنم این پیرهن
این ردا و جامه ام اندازه نیست عالم عقبی که بی دروازه نیست
بازمی دیدم که جمعی در مسیر کرده اند با من درین بحبوحه گیر
جمله صاحب منصب و مسرور وشاد جامه شان هم بود بدجوری گشاد
من میان لذت خود باوری غافل از روز جزا و داوری
می سپردم همچنان ره بی درنگ در مسیر تیره و تاریک و تنگ
ناگهان با نگ موذن بود و من جستم از آن خواب و از آن انجمن
گرچه خوابی بود و جان فرسای بود دیدم آن آشفتگی برجای بود
جمله ابیاتی که گفتم هرچه بود دیدم اینکه هرچه هست دارد وجود
جز همان قسمت که خوش بودم یقین دومین مصراع بیت اولین
«جنگ زرگری»
بمیرم من برای آنکه دانی دهد تحویل، خودرو مفت وآنی
پریشب با خودم کردم حسابی تعجب کردم از این مهربانی
اگر یک ذره دقت کرده باشی به این افزایش و نرخ و گرانی
یقین خواهی نمود اینکه جلوتر درین اوضاع ناجور جهانی
همه سازندگان خودرو ما دران بالا و پایین و میانی
ضرر می‌کرده اند بی حد و بسیار نبردند سود خالص، یک قرانی
چراکه سود اگر در کارشان بود پس از نرخ جدید زور چپانی
که صد در صد صعود نرخ بوده فراوان میشود سود نهانی
***
خوشا مشتی قدیری که خر او کند کار سمندی و مگانی
خرش گفته خبر دارم اگرچه خری هستم بدست این و آنی
که خودرو ساز و دولت همردیفند بباید عضو یک پیکر بخوانی
درین دروازه بی پیکر و در توای دروازه بان و ای فلانی
که گاهی می بری بالا و پایین گهی هل می‌دهی، گه می‌کشانی
اگر بحثی کنی، تایید و تکذیب ا گر می‌یخشی یا که می‌ستانی
به ظاهر درمیان مردمی تو ولی در جمع و یار دیگرانی
همه دانند و مشتی داند و من وایضا آذری و اصفهانی
که جنگ زرگری بوده که گشتیم من و مشتی به اینگونه روانی
